Uchyłek przedni odbytnicy

RECTOCELE –  UCHYŁEK ODBYTNICY

Czym jest uchyłek odbytnicy? Uchyłek odbytnicy jest to uwypuklenie przedniej ściany odbytnicy do pochwy. ¦ciana odbytnicy może być scieńczała i słaba, oraz może wybrzuszać się do pochwy podczas parcia przy wypróżnianiu. Większość uchyłków odbytnicy występuje u kobiet, u których przednia ściana odbytnicy jest na tej samej wysokości co tylna ściana pochwy. Ten obszar jest zwany przegrodą pochwowo – odbytniczą i może być słabym punktem kobiecej anatomii. Inne struktury mogą również wpuklać się do pochwy, np. pęcherz moczowy, co zwane jest uchyłkiem pęcherzowym (cystocele), oraz jelito cienkie, naciskające na pochwę od góry, co zwane jest uchyłkiem jelitowym (enterocele). Rzadko, aczkolwiek u mężczyzn też mogą zdarzać się uchyłki odbytnicy.Uchyłek odbytnicy może się objawiać bez żadnych dodatkowych nieprawidłowości. W niektórych przypadkach może być częścią uogólnionej słabości podporowej miednicy i może współistnieć z uchyłkiem pęcherza moczowego, uchyłkiem cewki moczowej, lub uchyłkiem jelita cienkiego, a także z wypadaniem macicy, pochwy lub odbytnicy. Może się też wiązać z nietrzymaniem moczu lub stolca.

Co może być przyczyną uchyłka odbytnicy? Podstawową przyczyną jest osłabienie podporowych struktur miednicy i ścienczenie przegrody pochwowo – odbytniczej. Określone czynniki mogą zwiększać ryzyko wystąpienia tego uchyłka u kobiet. To miedzy innymi stres porodowy, związany z wielokrotnymi, skomplikowanymi lub wydłużonymi porodami, z użyciem kleszczy lub innych narzędzi wspomagających, rozerwanie krocza przy porodzie lub nacięcie krocza w kierunku odbytu i przecięcie mięsni zwieracza odbytu. Dodatkowo występowanie zaparć i napięcie przy wypróżnianiu z tym związane lub usunięcie macicy mogą przyczyniać się do powstania uchyłka odbytnicy.

Jakie są objawy? Wiele kobiet ma uchyłek odbytnicy ale tylko niewielki procent kobiet ma objawy z nim związane. Mogą one być zasadniczo związane z pochwą lub odbytnicą. Objawy ze strony pochwy obejmują: uwypulkenie pochwy, uczucie masy w pochwie, ból podczas stosunku płciowego, a nawet uczucie czegoś wystającego i podrażnionego. Krwawienie z pochwy jest spotykane sporadycznie, gdy pochwowa wyściółka uchyłka jest podrażniona. Inne Ľródła krwawienia powinny być zbadane przez Twojego lekarza.Odbytnicze objawy obejmują: zaparcia, zwłaszcza utrudnione wypróżnienie z towarzyszącym napięciem. Często jest to związane z uchyłkiem wywołanym parciem. Niektóre kobiety odkrywają, że ucisk tylno – dolnej ściany pochwy lub jej brzegu pomaga opróżnić odbytnicę. Czasem może się pojawić gwałtowna chęć wypróżnienia tuż po wyjściu z toalety, ponieważ kał, który był uwięziony w uchyłku może powrócić do odbytnicy po wstaniu. Ogólne uczucie ucisku w miednicy lub dyskomfortu są częstymi objawami, ale mogą być spowodowane rozmaitymi przyczynami. 

Jak diagnozuje się uchyłki? Większość z nich może być rozpoznana w rutynowych badaniach pochwy i odbytu. Jednak  ocena ich znaczenia i wielkości może być trudna. Dokładniejszą metodą oszacowania uchyłka jest badanie rentgenowskie zwane defekagramem. Pokazuje ono jak duży jest uchyłek i czy opróżnia się podczas oddawania kału. 

Kiedy uchyłek powinien być leczony? Powinieneś rozważyć leczenie gdy objawy są bardzo nasilone. Doświadczony lekarz powinien ci pomóc w decyzji czy symptomy są spowodowane uchyłkiem. Jeśli występuje wiele nieprawidłowości najlepiej przyporządkować je wszystkie razem jako wynik jak najlepszej szansy na poprawę.

Jakie leczenie jest dostępne?  Uchyłki odbytnicy, które nie dają objawów nie muszą być leczone. Ogólnie należy unikać zaprać przez spożywanie wysokobłonnikowej diety i picie dużej ilości płynów.

Leczenie zaawansowane. Program kontrolowania wypróżnienia jest najlepszy na początek. Obejmuje on dietę bogatą w błonnik i 6 – 8 szklanek płynów dziennie. Błonnik działa jak gąbka, która nasiąka płynami i dlatego mniejsza ich ilość jest wchłaniana podczas przesuwania się kału w okrężnicy. Dzięki temu stolec jest większy, bardziej miękki i łatwiejszy do wydalenia. Możesz używać suplementu błonnika i / lub produktów zmiękczających stolec, co poprawia jego konsystencję. Wiele suplementów błonnika jest zrobionych z nasion babki płesznika (Plantago psyllium) lub z hydrofilnych koloidów (żeli), które pochłaniają wodę. Większość środków zmiękczających stolec to związki dokuzanu sodowego – to pozwala go uformować i nawilżyć. Aktywnych środków przeczyszczających lepiej unikać w większości przypadków. Należy unikać długotrwałego napięcia – jeśli nie można się całkowicie wypróżnić, lepiej wrócić za jakiś czas. Często pomaga utrzymywanie parcia w uchyłku przy pomocy palca i wypychanie stolca w odpowiednim kierunku. Można tego dokonać przez ucisk tylko – dolnej ściany pochwy lub jej tylnej krawędzi. Unikaj wkładania palca do odbytu aby usunąć stolec ponieważ może to spowodować obrażenia. Krążek dopochwowy może być użyty, aby wspomóc narządy w miednicy – jest to pierścień, który wkłada się do pochwy i który musi być indywidualnie dopasowany do każdej kobiety.

Leczenie chirurgiczne. Jeśli objawy nie ustępują mimo leczenia, wtedy wskazany jest zabieg chirurgiczny. Jest wiele technik chirurgicznych używanych w naprawie uchyłka odbytniczego. Operacja może być przeprowadzona przez odbyt, pochwę, krocze pomiędzy nimi lub od góry przez brzuch. Jeśli rozluĽnienie miednicy jest obszerne i towarzyszy temu wypadanie – najlepsza będzie złożona metoda chirurgiczna. 

Kto powinien leczyć? Chirurg jelita grubego oraz ginekolog powinni być przeszkoleni do radzenia sobie z takimi problemami. Jeżeli objawy są ograniczone wyłącznie do pochwy, najwałaściwsze będzie skierowanie problemu do ginekologa. Jeżeli objawy ograniczają się do odbytu, powinien być zaangażowany chirurg. Jeśli masz wątpliwości, kieruj się opinią obu lekarzy.

Kim jest chirurg jelita grucego? Chirurdzy operujący odbyt i okrężnicę są ekspertami zarówno w chirurgicznym, jak i niechirurgicznym leczeniu problemów związanych z jelitem grubym. Ukończyli zaawansowane szkolenie, dodatkowo do ich wykształcenia w dziedzinie w chirurgii ogólnej. Chirurdzy jelita grubego leczą stany łagodne i złośliwe, wykonując rutynowe badania przesiewowe oraz zabiegi chirurgiczne, jeśli to konieczne.